Od Cisowej Góry do rezerwatu Rutka – wyprawa na jedno popołudnie

SUWALSKI PARK KRAJOBRAZOWY

Głazowisko Rutka

 Kolejne wspomnienie jednej z niedziel u schyłku lata, kiedy to nasza córka i jej koleżanka wyraziły chęć na plener.

A że nie zdarza się to często, więc ochoczo wyruszamy  drogą nr. 655 z Suwałk w kierunku Rutki Tartak.

W Gulbieniszkach na parkingu zostawiamy samochód i  wchodzimy na Cisową Górę, szumnie nazywaną Suwalską Fudżijamą.
(może i kształtem nieco przypomina ten wulkan)

Niewątpliwie jest to jedno z piękniejszych wzniesień tej okolicy.

 Zatrzymujemy się na szczycie przy krzyżu i tablicy upamiętniającej wizytę Ojca św.  Jana Pawła II w 1999r 
i chociaż nie jesteśmy tu po raz pierwszy z zachwytem, 
z wysokości 256 m n.p.m podziwiamy panoramę polodowcowego zagłębia Szeszupy.

widok z Cisowej góry

Nie ma możliwości by nie zachwycić się tym widokiem.

Kolejny przystanek to Smolniki.
Nie jest to jednak słynny punkt widokowy u Pana Tadeusza. 
Ten będzie w innym poście.

 Mijając kościół i szkołę podążamy w kierunku Kłajpedy,
 by zatrzymać się u stóp wysokiej moreny, skąd roztacza się   widok na jezioro Jaczno.

widok na j. Jaczno

Trzeba tylko wejść na strome 
zbocze po prowizorycznych  schodkach, usiąść i podziwiać.

 A jest co.

Dalsza droga wiedzie nas do Starej Hańczy. 
Są tam pozostałości dworu z XVIII w, ruiny piwnic oraz dworski park z aleją lipową będącą pomnikiem przyrody. 

Będąc tutaj koniecznie trzeba zejść nad jezioro Hańcza - nasze najgłębsze jezioro.

Rozległy widok i płycizna zachęcają do plażowania, zwłaszcza z małymi dziećmi.

J.Hańcza

Kiedy już Hańczą nacieszyliśmy się do woli, podążamy dalej, kierując się wzdłuż zachodniego brzegu jeziora by dotrzeć do Turtula.

  

Staw na Czarnej Hańczy

W latach trzydziestych ubiegłego wieku bogaty młynarz, przegrodził groblą bieg Czarnej Hańczy i postawił tu młyn wodny i murowany dom.

Pozostałości młyna

Obecna siedziba SPK

Z młyna pozostały jedynie ruiny, w domu natomiast mieści się siedziba SPK i punkt informacyjny. 

Koniecznie trzeba tu być.

A dlaczego? 

Bo jest to jedno z najstarszych miejsc osadniczych na Suwalszczyźnie.

Bo można tu  zakupić mapy i przewodniki, a z dziećmi przejść się  przyrodniczo-edukacyjną ścieżką „Opowieści Turtula”. 

Bo można wejść na punkt widokowy skąd rozciąga się rozległy widok na rzekę i słynne turtulskie ozy.

Wracając do Suwałk,  koniecznie należy zatrzymać się w Rezerwacie Rutka.

  Pokrywają go polodowcowe głazy i bogata roślinność. Warto przejść ścieżką edukacyjną „Porosty” oraz zejść na platformę widokową, odkrywającą tzw. Amfiteatr 

 Wodziłkowski z jeziorem Linówek.

To byłoby na tyle, jak na jedną niedzielę.

A ponieważ na tej trasie poza Smolnikami trudno coś zjeść, głodni, zmęczeni ale i zadowoleni wracamy do domu na niedzielny późny obiad.

A inne miejsca SPK warte odwiedzenia opisuję TUTAJ: Cudze chwalicie swego nie znacie czyli niedziela u Pana Tadeusza