Słowacki Raj ciąg dalszy

Klasztorzysko

To kolejna warta zobaczenia polana w Słowackim Raju.
Jest tu schronisko górskie, ruiny klasztoru Kartuzów z XIII -XIV wieku oraz symboliczny cmentarz.
I to on oraz lista osób, które zginęły na tutejszych szlakach zrobiły na mnie największe wrażenie
 To jednak są góry.
Ciekawe informacje i zdjęcia można znależć w TYM linku: http://www.krajoznawcy.info.pl/w-sercu-slowackiego-raju-16429

Na polanę prowadzi wiele szlaków, ale my trochę wycieńczeni Suchą Belą i Przełomem Hornadu
(opisaneTUTAJ:https://martanaszlaku.blogspot.com/2018/06/do-raju-przez-sowacje.html)
 na trzeci dzień pobytu, wybieramy łatwą i krótszą trasę.
Zaczynamy ok 16ej od Gardła Hornadu, i jeszcze raz pokonujemy część przełomu.

 Z niebieskiego szlaku wchodzimy w zielony i jest to dobry wybór.

Jednokierunkowa 45 minutowa ścieżka okazała się najbardziej urozmaiconą z dotychczas przemierzonych.

  Stroma, trochę mroczna i dzika trasa jest wprost usiana kładkami, drabinkami i łańcuchami.

Jednokierunkowy zielony szlak

prowadzący do polany 

Na polanę oświetloną ciepłymi promieniami zachodzącego słońca dortarliśmy po ok 2 godzinach. Ponieważ o tej porze niewielu turystów tam spotkaliśmy, przez dobrą godzinę odpoczywaliśmy chłonąc piękno tego miejsca.

Klasztorzysko

Zeszlismy szeroką leśną drogą wyznaczającą zielony szlak i prowadzącą wprost punktu wyjścia -Gardła Hornadu

Gardło Hornadu

W ten miły wieczór żegnamy północną cześć Słowackiego Raju.

Zamajerska Dolina

Jezioro w Dedinkach

https://mapa-turystyczna.pl/route/6de5 
 Tą trasę pokonaliśmy w ostatni dzień pobytu, kiedy nogi odmawiały mam już posłuszeństwa a pogoda była zmienna jak i moje nastroje.
Poranek w Hrabusicach przywitał nas prawie letnią burzą i niebem zasnutym ołowianymi chmurami.
Jednak szkoda nam było rozstać się z rajem.
Postanowiliśmy pojechać na południową część parku,a wybór padł na DEDINKY, wieś położoną w dolinie rzeki Hnilec, na której utworzono sztuczne jezioro.
Jest to również świetne miejsce wypadowe na trasy Słowackiego Raju.
Samochód zostawiamy na drodze przy wejściu do parku, bez  zadnych opłat, w budce  kupujemuy bilet , ubezpieczenie i już jesteśmy na niebieskim szlaku Zamajerskiej Doliny.

Wchodzimy w jar porośnięty wiosennymi kwiatami, wśród których wije się strumień i tu podobnie jak na innych trasach po łańcuchach i drabinkach pniemy się w górę.

 Tym razem towarzyszy nam wodospad Nalepkowy.

Szlak jest krótszy od poprzednich, ale niesamowicie, przyrodniczo urozmaicony.

Na szczyt prowadzi strome podejście , a stamtąd rozciąga się oszamiałający widok na dolinę otoczoną wapiennymi skałami. Jak na życzenie zza ciemnych chmur przyświeciło słońce.

Radość rozpiera serce i duszę, dlatego też spędzamy dobrą chwilę mapawając się ciszą i widokiem. Niestety słońce szybko znika a niebo pokrywają coraz ciemniejsze chmury. Wchodzimy na zielony szlak i kierujemy się do Dedinek. 

Po drodze zatrzymujemy się jeszcze na uroczej polanie z hotelem GERAVY, stadniną i mini zoo. 

Zaskakują nas konie, tak oswojone z turystą, że bez żenady sięgają do plecaków po przysmaki.

O ile pamiętam to była pasja Misia Yogi a nie słowackich koników.

Mini zoo właśnie się rozbudowuje, zatem jest to świetne miejsce dla rodzin z dziećmi.

W wiosce dopadają nas pierwsze krople deszczu,a na czerwonym szlaku pod wyciągiem narciarskim zaczyna siąpić coraz mocniej.

Gdy dochodzimy do auta leje już jak z cebra.

Szczyty zasnuwa mgła i już nawet nie żal końca urlopu.
 Żegnaj raju, ale tylko na trochę. Jest tu jeszcze dużo dróg którymi muszę przejść.